Nie należy zapominać także o regulacjach Unii Europejskiej, które odnoszą się do problemu dyskryminacji i mobbingu oraz orzecznictwie polskiego wymiaru sprawiedliwości, ze szczególnym uwzględnieniem wyroków polskiego Sądu Najwyższego.
Taka bardzo szeroka analiza prawna opisywanego zagadnienia pozwala dokładnie dowiedzieć się, jakie konkretnie prawa przysługują ofierze i co grozi biernemu pracodawcy, który nie zwalcza tego zjawiska w swojej firmie.
Zgodnie z artykułem 94 ustęp 3 ustawy Kodeks Pracy od dnia 1 stycznie 2004 r. pracodawca nie może, w sytuacji zaistnienia zjawiska mobbingu w jego przedsiębiorstwie, zasłonić się niewiedzą na temat tego zjawiska. Innymi słowy – zostanie pociągnięty do odpowiedzialności niezależnie od tego czy o fakcie mobbingu i dyskryminacji wiedział, czy też nie.
W kontekście bardziej szczegółowych uregulowań prawnych warto zwrócić szczególną uwagę na orzecznictwo sądownictwa polskiego. W tym aspekcie powinno się szczególną uwagę poświęcić orzeczeniu polskiego Sądu Najwyższego z dnia 3 sierpnia 2011 r., I PK 35/11.
Zgodnie z jego treścią od dnia 1 stycznia 2011 r. obowiązuje stosowanie polityki antydyskryminacyjnej w miejscu pracy zgodnie z ustawą z 3 grudnia 2010 r. o wdrożeniu niektórych przepisów Unii Europejskiej w zakresie równego traktowania (Dz. U. z 2010 r. Nr 254 poz. 1700).
Co za tym idzie należy chronić absolutnie wszystkich pracowników przed jakąkolwiek dyskryminacją ze względu na: płeć, narodowość, pochodzenie etniczne, rasę, światopogląd, wyznanie, religię, niepełnosprawność, wiek, orientację seksualną lub jakiekolwiek, jeszcze inne różne czynniki.